fateor

fătĕor, fassus, 2 (archaic inf. praes. faterier, Hor. Ep. 2, 2, 148), v. dep. a. [from the root PHA, phaô, fari], to confess, own, grant, acknowledge.

I.

Prop. (freq. and class.; syn.: confiteor, profiteor); construed for the most part with acc. and inf. as object; rarely with the acc., de, or absol.

(α).

With acc.:

si verum mihi eritis fassae, vinclis exsolvemini,

Plaut. Truc. 4, 3, 10: so,

verum fateri,

Plin. 27, 1, 1, § 2; Curt. 6, 3:

ut verius fatear,

Eum. Grat. Act. 1:

quid fatebor?

Plaut. Capt. 3, 4, 3; 2, 2, 67:

multi in tormentis mori maluerunt falsum fatendo quam infitiando dolere,

Cic. Part. 14, 50:

peccatum, culpam,

Ov. Tr. 1, 315; Hor. S. 2, 4, 4:

delicta,

Ov. M. 4, 685:

mores suos,

Quint. 10, 1, 100:

sensus suos,

Ov. H. 21, 204:

paupertatem,

id. M. 8, 634 et saep.—Prov.:

fatetur facinus, si quis judicium fugit,

Pub. Syr. 174 Rib.—

(β).

With acc. and inf. as object:

fateor atque etiam profiteor et prae me fero, te, etc.,

Cic. Rab. Perd. 5, 17:

me despexe ad te per impluvium tuum, Fateor,

Plaut. Mil. 2, 6, 73:

fateor eam esse importunam,

id. As. 1, 1, 47:

si quis contra rem publicam se amici causa fecisse fateatur,

Cic. Lael. 12, 40: qui se debere fateantur, *Caes. B. C. 3, 20, 3:

cum se Cicero ab illis plurimum fateatur adjutum,

Quint. 10, 1, 40:

fateor me duci ventre,

Hor. S. 2, 7, 37:

jura inventa metu injusti fateare necesse est,

id. ib. 1, 3, 111; id. Ep. 2, 1, 85:

hominum igitur causa eas rerum copias comparatas fatendum est,

Cic. N. D. 2, 63, 158.—With ellips. of acc.:

fateor peccavisse,

Plaut. Most. 5, 2, 18:

non didici sane nescire fateri,

Hor. A. P. 418.—With two acc.:

cum se servum fateatur tuum,

Ter. Eun. 5, 2, 24:

eum (i. e. Jovem) ipsi lapides hominem fatebuntur,

Lact. 1, 11, 28:

fassus hujus se spectaculi debitorem,

Sen. Contr. 1, 1, 11.—

(γ).

With de:

cum de facto turpi aliquo aut inutili aut utroque fateatur,

Cic. Inv. 2, 26, 77.—

(δ).

Absol.:

ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur,

Cic. Caecin. 9, 24: Me. Est tibi nomen Menaechmo? M. Fateor, Plaut. Men. 5, 9, 48:

leno sum, fateor,

Ter. Ad. 2, 1, 34:

non potest sine malo fateri,

id. Eun. 4, 4, 47:

qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti,

Cic. Brut. 19, 76; cf. Quint. 5, 12, 13:

nulline faterier audes?

Hor. Ep. 2, 2, 148:

in fatendo lenis et summissa (vox),

Quint. 11, 3, 63:

ad fatendum impulsus,

id. 5, 13, 46:

da veniam fasso,

Ov. P. 4, 2, 23; parenthetically: [p. 729] fateor, Plaut. Aul. 4. 4, 16:

fatebor enim,

Verg. E. 1, 31; id. A. 4, 20; Ov. M. 9, 362 al.—

II.

Transf.

A.

In gen., to discover, show, indicate, manifest (rare; not in Cic.): Laterensis nostri et fidem et animum singularem in rem publicam semper fatebor, bear witness to, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 4; Quint. 1, 6, 23:

innocentem fuisse patrem fatetur,

id. 7, 1, 56; 1, 10, 37:

utque sedet vultu fassus Telamonius iram,

Ov. Tr. 2, 525:

patinarum calore pisces vitalem motum fateri,

Plin. 9, 57, 83, § 177:

mors sola fatetur, Quantula sint hominum corpuscula,

Juv. 10, 172; 15, 132:

properabo fateri, quae, etc.,

id. 3, 59:

Belus amnis non nisi refuso mari harenas fatetur,

Plin. 36, 26, 65, § 190.—

B.

In gram. lang.:

fatendi modus,

the indicative, Quint. 1, 6, 7; Varr. L. L. 8, 5, 8.

► 1.

In pass. signif.:

hunc (agrum) excipere nominatim, qui publicus esse fateatur,

Cic. Agr. 2, 21, 57 (dub.).—

2.

Impers.:

vulgo fatebatur, utique minorem eum legasse,

Dig. 30, 1, 39, § 6.